Daha önce birinci maddesini işlediğimiz Effective Java kitabının ikinci maddesiyle devam ediyoruz.
Sınıf yapıcılar (constructor) ve statik fabrika metotlarının (static factory methods) paylaştığı ortak bir kısıt vardır: çok sayıda parametre geçmeniz gerektiği zaman kullanışsız bir duruma gelirler. Örneğin, paket gıdaların üzerinde yer alan ve besin değerlerini gösteren bir etiketi Java’da bir sınıf kullanarak ifade etmeye çalıştığımızı düşünelim. Bu etiketin üzerinde kalori, kolesterol, protein, karbonhidrat, yağ, doğmamış yağ, kalsiyum, demir ve daha birçok besin türü görürüz. Ancak besinlerin bir çoğu için bu değerlerin büyük bir kısmı opsiyonel olacaktır, yani bu alanlara hiçbir atama yapmamıza gerek olmayacaktır.
Böyle bir sınıf yazmamız gerektiği zaman nasıl bir sınıf yapıcı veya statik fabrika metodu kullanırız? Genelde yazılımcıların aklına gelen ilk yöntem iç içe geçmiş yapıcı metotlar (telescobing constructors) kullanmak olur, yani sadece zorunlu parametreleri içeren bir yapıcı metot, ardından zorunlu parametreleri ve sadece bir opsiyonel parametre içeren başka bir yapıcı metot, ardından iki opsiyonel parametreli üçüncü bir yapıcı metot ve bu şekilde devam eder. Şimdi örnek kodu inceleyelim, kolaylık olması açısından sadece 2 tane zorunlu 4 tane de opsiyonel değişkenimiz olsun.
2 Comments